Τα καφέ Ψ, ωρίμασαν και επανέρχονται

Φέτος συμπληρώνονται δέκαπέντε χρόνια ύπαρξης των «καφέ ψ».

αφίσα από τα "ιστορικά" Καφέ ψ του 2011

2010. 

Bιβλιοπωλείο – καφέ Έναστρον, στη Σόλωνος, στην Αθήνα.

Τρεις φίλοι ηθοποιοί διάβαζαν τα διηγήματα, παρόντες αρκετοί γνωστοί και φίλοι, καθώς και κάποιοι «περίεργοι» που είχαν δει κάπου την ανακοίνωση της εκδήλωσης.

Tα κείμενα εκείνα εξέφραζαν κυρίως την αγάπη αλλά και την αγωνία για το μοναχικό και άκρως ιδιαίτερο επάγγελμα, αυτό του ψυχοθεραπευτή. Αυτή η αγωνία δεν με εγκατέλειψε ως τώρα.

Τα κείμενα των πρώτων εκείνων καφέ ψ ήταν ήδη γραμμένα, και ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας έψαχνα εκδότη. Τότε ήταν ακόμη δικά μου, πριν παραδοθούν στο κοινό, πριν αφεθούν στην έκθεση και στην κριτική.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν άλλαξαν πολλά...

Το καφέ ψ περιπλανήθηκε, μετά το Έναστρον πήγαμε στο Λεξικοπωλείο για αρκετά χρόνια, μετά διακόψαμε. Μεταξύ άλλων, η περιπέτεια "κόβιντ" έφερε πολλές ανατροπές.

Τώρα έφτασε ο καιρός να επιστρέψουμε.

2025.

Βόλος, jardin de flore, 23 Φεβρουαρίου 

Ακολουθώντας την αρχική ιδέα των ιστορικών πια καφέ ψ του 2010, ακούσαμε ένα διήγημα. Στη συνέχεια μιλήσαμε για τους όρους και τις ψυχολογικές έννοιες που προέκυψαν από την ακρόαση.

Η επόμενη συνάντηση θα είναι το Σάββατο 8 Μαρτίου 2025, στην Αθήνα. 

Μαζί μας ο ψυχοθεραπευτής Θανάσης Γιαννουλής.

Θα δούμε ένα βίντεο με το διήγημα και θα μιλήσουμε για τα συμπτώματα, την αντίσταση και την ψυχοθεραπεία...

Τα συμπτώματα, που είναι η εξωτερίκευση των ασυνείδητων ψυχικών συγκρούσεων, έχουν εγκατασταθεί στη ζωή μας με τρόπο τόσο εξουσιαστικό που είναι δύσκολο να τα αποχωριστούμε.

Όσο δυσάρεστα κι επώδυνα κι αν είναι, κρύβουν μια ψυχική ικανοποίηση, που η λογική και η συνείδηση αδυνατούν να κατανοήσουν.

Έτσι, ενώ η έννοια της ψυχοθεραπείας έχει μπει πια για τα καλά στην πραγματικότητα γύρω μας, συνήθως δεν είναι η πρώτη επιλογή.

Τα ψυχοφάρμακα, ή άλλες πιο «λάιτ» μέθοδοι μοιάζουν ελκυστικότερες. 

Στο «καφέ Ψ» θα μιλήσουμε για τις παράπλευρες ωφέλειες των ψυχολογικών συμπτωμάτων και διαταραχών. Πώς γραπώνονται πάνω μας και εμείς από αυτά.

Γι’ αυτό δεν είναι εύκολος ο δρόμος της ψυχοθεραπείας. Ισχύει σε γυναίκες και άνδρες, καθώς το υποσυνείδητο αγνοεί τα φύλα.

Όσο για την θεραπεύτρια ή τον θεραπευτή μόνιμη έγνοια και φροντίδα τους  είναι, παραδόξως, να ξεχάσουν φύλο, όνομα και ιδιότητα αυτού που φροντίζουν. Να ξεχάσουν οι ίδιοι για να αφήσουν χώρο να θυμηθεί ο άλλος. Αυτός ή αυτή που ταλαιπωρείται από συμπτώματα. Να θυμηθεί και να συνδέσει. Ώστε οι διαταραχές, από «πολύτιμες ταλαιπωρίες» που είναι, να εξελιχθούν σε αμελητέες λεπτομέρειες της διάθεσης, δίχως αξία και επιρροή, δίχως δέσμευση. 

Η απελευθέρωση αυτή είναι ένας από τους κύριους στόχους της ψυχανάλυσης.